Χάιζενμπεργκ, Βέρνερ

(Heisenberg, Βίρτσμπουργκ 1901 – Μόναχο 1976). Γερμανός φυσικός. Τιμήθηκε με το βραβείο Νομπέλ της φυσικής το 1932 για τις μελέτες του, οι οποίες συνέβαλαν στη διαμόρφωση της κβαντικής μηχανικής. Μαθητής του Σόμερφελντ, εργάστηκε μαζί με τον Μαξ Μπορν στο Γκέτινγκεν και με τον Νιλς Μπορ στην Κοπεγχάγη, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση της νέας μηχανικής, κυρίως με τη μηχανική των μητρών (1925) και με την αρχή της απροσδιοριστίας (1927), η οποία εισήγαγε μια βαθιά επανάσταση στα ίδια τα θεμέλια της φυσικής. Από το 1946 διηύθυνε το Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ της φυσικής, άλλοτε στο Γκέτινγκεν και μετά στο Μόναχο. Ο X., που χωρίς αμφιβολία είναι ένας από τους μεγαλύτερους θεωρητικούς φυσικούς του αιώνα μας, ασχολήθηκε ακόμα με τη δομή του πυρήνα του ατόμου, με μια θεωρία του σιδηρο-μαγνητισμού και με την ερμηνεία της υπεραγωγιμότητας. Με τη συνεργασία του Βόλφγκανγκ Πάουλι μελέτησε τη δυνατότητα ενοποίησης της κβαντικής μηχανικής με τη θεωρία της σχετικότητας. Το έργο του επηρέασε βαθιά ολόκληρη την εξέλιξη της σύγχρονης φυσικής και αυτός ο ίδιος ασχολήθηκε ενεργά με τις φιλοσοφικές συναρτήσεις της φυσικής ερμηνείας της κβαντικής θεωρίας. Μεταξύ των πολυάριθμων βιβλίων και εργασιών του αναφέρουμε: Οι φυσικές αρχές της θεωρίας των κβάντων (1930).